Bana sevgini söyle.
Bana aşkını söyle.
Senin aşkında, senin aynanda evvelâ kendimi göreyim.
Kendi güzelliğime hayran olayım. Ne kadar güzel yaratılmış olduğumun farkına varayım.
Ben ağlayayım ve sen bana, ne kadar güzel ağlıyorsun, gözyaşların ne kadar güzel, de. Bana sonsuzluğa dair bir şey söyle.
De ki varlığıma, de ki varlığına, de ki mutlak olana açılan yollara inancım pekişsin.
De ki varlığından haberdar olayım. Güzel başını tahta bir rahleye dayayarak sen de ağla.
Var olmuş olduğundan ve dahi var olmuş olacağından emin olayım.
Binbir türlü çeşitlemesine dalarak âlemin evvelâ, binbir merhalesinden, binbir vadisinden geçerek;
var olmayanın gözle görülmeyenin mutlak güzelliğinde bulalım kendimizi.
Ve öyle bir an gelsin ki varlarla yetinmeyerek artık, yoklukları seçelim.
Aynalarda görünmez olalım.
Şimdi hattat, şimdi bana aşkını söylemelisin.
Şimdi bana sevgini söylemelisin.
بسم الله الرحمن الرحيم Dedim:Yüreğini görmekti gözlerine dalmaktı, içindeki Aşk/ı bulmaktı...
Mahcubum Ya RAB!.. Aşk, dalgalandığın zamanın içindedir ki sonrasında arayışın biter ve durulursun.
Ve sonrası koca bir deryada sakin ilerleyişler…
Ayakları sağlam basan bir sevgi…
Büyümüş, katmerleşmiş, olgunlaşmış, pişmiş...
Emine Batar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder