Ya neydi kirpiğinin kıvrığına tutulup kalan burukluk.Hani neydi nesre çevrilemeyen söz. Neydi bilgiye adanmış ayazların derununu dolduran acı.
Sabır bir aydınlık, sabır bir teselli...
Büyük sahraya yağmur,istiridyeye inci... Sabır göz pınarlarını kurutan ferahlık; sabır hüzünler kulübesinin ışığı... Eyyub ile Yakub, Derviş ile Sultan...
Nur-ı aynım,iki gözüm bildinmi neydi sabır?
Haşre dek yokluğa hüküm giymiş bir güzelin kadehindeki iksir miydi;
son gezginin gözyaşlarıyla suladığı bir çiçek mi,
ıssız harabelerin eşiğinde ıstırabı emerek büyümüş nazenin bir kelebek mi?
İskender Pala
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder